Tijdens mijn tweede bijeenkomst als intervisie begeleider, heb ik de Balint-Methode toegepast. De dag ervoor hebben we klassikaal de verschillende Job-aids besproken. Omdat ik in de eerste bijeenkomst de vragenkaartjes had gebruikt, en dit niet echt het verloop van de bijeenkomst had bevorderd. Door deze twee dingen kwam ik tot de conclusie dat het beeldend maken van de verschillende stappen en mogelijke vragen, het leren van de deelnemers kan stimuleren. Door ziekte, heb ik geen beeldende Job-aid kunnen ontwikkelen. Wel heb ik mij voorgenomen om in de tweede bijeenkomst wel beeldende ondersteuning te bieden en dit uitgevoerd.

Ondanks dat ik mij niet helemaal goed voelde, is dit zeer goed gelukt. Ik heb mij er op in gesteld en gewoon gedaan. Dit met soms iets teveel enthousiasme. Als eerste ben ik natuurlijk hier erg trots op. 

Het fragment waar ik trots op ben is hoe ik de samenvatting geef op de muur. Ik probeer samen met Coen tot een goeie samenvatting te komen waarna de deelnemers hun advies moeten bedenken. Dit fragment laat ook een aantal ontwikkelpunten zien. Waarom ik dit fragment kies is om dat je ziet dat ik de interventies van de docent begrijp en dit gelijk aanpak.

Wat ik echt fijn vond aan alle bijeenkomsten is de evaluatie achteraf. Hierin kan je even stoom afblazen en direct feedback over je handelen van iedereen ontvangen.